Nawożenie kukurydzy pod korzeń

Kukurydza należy do roślin, które są bardzo wydajne. Ma bardzo duży potencjał plonowania, a co za tym idzie duże zapotrzebowanie składników pokarmowych oraz wody. Ich niedobór wpływa nie tylko na wielkość plonu, ale także na wartość konsumpcyjną. Dlatego kluczem do uzyskania optymalnych zbiorów jest dobrze zbilansowane nawożenie.

Optymalna ilość składników pokarmowych w glebie

Na wzrost kukurydzy największy wpływ ma zasobność gleby w składniki pokarmowe. Aby wyprodukować 1 t kukurydzy na ziarno i słomę gleba, musi być zasobna w około 30 kg azotu N, 12 kg fosforu, 30 kg potasu, 10 kg wapnia CaO, 10 kg magnezu MgO, 10 kg siarki S, 11 g boru b, 14 g miedzi Cu, 110 g manganu mn, 0,9 g molibdenu Mo i 85 g cynku Zn.

Pierwiastkiem, który głównie odpowiada za wzrost plonu, jest azot. Dodatkowo to właśnie azotowi kukurydza zawdzięcza zawartość tłuszczu oraz skrobi w ziarnach. Natomiast nawożenie fosforem i potasem uodparnia roślinę na zmiany temperatury, brak wody oraz wpływa na skład aminokwasowy białek. Pomaga również w zawiązywaniu kolb i ich zaziarnianiu.

Na odpowiednie odżywienie rośliny ogromny wpływ ma także właściwy odczyn pH gleby. Dla kukurydzy jest to poziom 6,0-7,0 na ziemiach średnich i ciężkich oraz 5,5-6,0 na ziemiach lekkich. Jeżeli pH jest zbyt wysokie lub niskie, zaleca się, aby jesienią wyrównać jego poziom za pomocą wapna magnezowego, które rozsypuje się na glebie i dokładnie z nią miesza.

Warto także dodać, że zapotrzebowanie kukurydzy w ilości składników pokarmowych są różne w poszczególnych stadiach rozwoju rośliny. Intensywne pobieranie w szczególności azotu rozpoczyna się dopiero od fazy 4-5 liści, najczęściej na przełomie lipca i sierpnia.

O czym jeszcze warto pamiętać przed nawożeniem?

Kolejną ważną kwestią związaną z wysiewem nawozu pod korzeń jest przeznaczenie plonu. Rolnicy mogą uprawiać kukurydzę pod ziarno lub kiszonkę dla bydła. W obu przypadkach zalecane dawki nawożenia będą nieco inne. Warto więc dokładnie zapoznać się z zaleceniami producenta, aby odpowiednio dostosować dawkę wysiewu do potrzeb plonów. Dostosowanie odpowiedniej ilości nawozu azotowego do planowanych plonów ma jeszcze jedno uzasadnienie. Jest nim optymalizacja wydatków gospodarstwa. Choć zbyt duże dawki nawozów nie powinny zaszkodzić roślinom, to warto dokładnie obliczyć zapotrzebowanie na nawóz, aby obniżyć związane z tym koszty.

Przed nawożeniem nawozami organicznymi warto rozważyć zastosowanie nawozów organicznych, np. gnojówki, gnojowicy lub obornika. Zwłaszcza jeżeli hodujemy bydło lub drób i bezkosztowo możemy je wykorzystać do nawożenia. Ich zastosowanie wpłynie na ilość nawozu konieczną do wysiania pod uprawy, obniżając tym samym koszty związane ze stosowanie nawozów mineralnych.

Kiedy wysiewać nawóz?

Nawóz warto wysiać w okresie wczesnowiosennym, kiedy tylko warunki pogodowe pozwalają na wyjazd na pole. Choć istnieją 2 szkoły mówiące o tym, czy nawóz stosować przed wysianiem ziarna, czy tuż po jego wysianiu, to jedno jest pewne — warto to zrobić, jak najszybciej.

Specjaliści polecają wysiewać nawóz przed sianiem, zgodnie z zasadą, że to nawóz powinien czekać na roślinę, a nie odwrotnie. Atutem tego rozwiązania jest możliwość dokładnego wymieszania nawozu z glebą, np. poprzez bronowanie. Rolnicy korzystający z siewników punktowych mogą również rozważyć jednoczesne nawożenie oraz sianie ziarna kukurydzy.

Nawożenie kukurydzy pod korzeń azotem

Nawożenie azotem powinno być dostosowane do zasobności gleby w ten pierwiastek oraz do planowanej wielkości plonów. Azot ze względu na jego tendencję do wypukiwania się z gleby powinno się siać pod korzeń wczesną wiosną. Do siania nawozu azotowego pod kukurydzę zaleca się stosowanie postaci długo działających, np. saletry amonowej, saletrzaka, RSM lub amidowej formy azotu zawartej w moczniku.

Dodatkowo mając na uwagę fakt, że kukurydza jest rośliną, która ma największe wymagania pokarmowe dopiero w fazie 4-5 liścia, w początkowej fazie powinno się wysiewać około 50-70% kg N na 1 t ziarna. Pozostałe 40 – 50%, dopiero kiedy kukurydza najintensywniej pobiera azot, od fazy kwitnienia do fazy wytwarzania kolb.

Niestety wielu rolników, nie może dzielić nawożenia przedsiewnego, ze względu na ograniczenia techniczne, co nie jest korzystne dla wzrostu roślin. Zawsze lepszym rozwiązaniem będzie dzielenie wysiewu, ze względu na bardziej wydajne i proporcjonalne dostarczanie składników odżywczych do rośliny.

Ilość nawozu azotowego, który należy wysiać, można obliczyć ze wzoru:

Nn = (P x Pj) – Nmin (0-90 cm), gdzie:

Nn -kg N/ha

P — plon t/ha,

Pj — pobranie azotu, kg N/1t ziarna + słoma

Nmin. – ilość azotu mineralnego w glebie

Dobrym i skutecznym sposobem siania nawozu jest wykorzystanie w tym celu siewnika punktowego. Dzięki temu można obniżyć ilość stosowanych nawozów nawet o 30%. Dzieje się tak, ponieważ tradycyjne nawożenie wymaga równomiernego rozsiewania po całym polu, natomiast wykorzystanie w tym celu siewnika punktowego zakłada nawożenie jedynie w okolicy ziarna.